بومیهای کلمبیا در خطر انقراض هستند
تنها یک دهه پیش، نوکاک ماکو، قبیله بومی کلمبیا بدون ارتباط با دنیای مدرن، در صلح زندگی میکردند. کولیهای شکارچی این قبیله، با جستوجوی مناطقی به وسعت سه برابر لندن در آمازون، روزهای متعددی را تنها برای ماهیگیری در گوشهای به سختی سپری میکردند و پس از آن باز هم برای چندین هفته برای شکار به مناطق دیگر سفر میکردند.
حال، این کولیها توسط چریکهای چپ کلمبیا از زمین و خاک خود رانده شده و به منطقهای به مساحت یک زمین فوتبال در حومه شهر مرزی سن خوزه دل گاویاره نقل مکان کردهاند.
مونیکا، یک زن جوان نوکاکی میگوید: “پس از روزها و شبها فرار در جنگل، سرانجام به اینجا رسیدهایم. اما هیچ کس در اینجا شاد نیست.”
مردم نوکاک میگویند که خانه جدید آنها برای شکار و ماهیگیری مناسب نیست و کشاورزان محلی وقتی آنها در جنگل شکار میکنند، عصبانی میشوند. سازمان کمکهای دولتی برای جبران کمبود غذایی به آنها جیره غذایی میدهد. اما ساندرا، یکی از زنان این قبیله میگوید که این جیرهها به اندازه کافی نیست: “آنها اغلب فراموش میکنند که جیرههای غذایی را بیاورند و مقدار آن در برخی موارد ناکافی است. ما بعضی غذاهایی را که آنها به ما میدهند دوست نداریم، بدن ما به این غذاها عادت ندارد.”
تغییر در رژیم غذایی به سلامت نوکاکیها صدمه زده است. بسیاری از کودکان و حتی بزرگسالان به طور مشهودی دچار سوء تغذیه هستند.
در زمان تهیه این گزارش، کلی، دختر ساندرا به دلیل سوء تغذیه حاد در بیمارستان بستری شده است. لوزا ماریا که مسئول نظارت بر سلامت جامعه نوکاک است میگوید که کلی یک دختر یک ساله است، اما جسم یک کودک شش ماهه را دارد.
افراد این قبیله از عفونتهای پوستی، بیماریهای تنفسی، اسهال و سایر بیماریهای واگیر رنج میبرند. مونیکا میگوید که آنها پیش ازین هرگز با این بیماریها مواجه نبودهاند.
در اثر مشکلات روزمره و عدم امکان شکار، بسیاری از افراد قبیله افسرده شدهاند و با با سایر مشکلات سلامت روانی درگیرند. از آنجا که اولین ارتباطها با این قبیله در سال ۱۹۸۸ صورت گرفت، بیماریهای دنیای مدرن بر آنها تاثیر ویرانگری داشته است. بر اساس برآورد انسان شناسان، جمعیت آنها بطور معمول حدود ۲۰۰۰ نفر بوده اما حالا به کمتر از ۶۰۰ نفر رسیده که نشان دهنده خطر انقراض آنهاست.
استفان کوری مدیر گروه نجات بین الملل در بریتانیا میگوید: “مردم نوکاک برای هزاران سال در صلح در جنگلهایشان زندگی میکردند. پس از آن سفیدپوستها از راه رسیدند. در طی این بیست سال، بیش از نیمی از جمعیت آنها از بین رفته، به خاک آنها تجاوز شده و آنها را از جنگل بیرون راندهاند. در صورتی که مقامهای مسئول ادامه چنین روندی را تحمل کنند، نوکاکها شانس بسیار کمی برای بقا دارند.”
یک نگرانی دیگر، از دست رفتن فرهنگ زندگی نوکاکهاست. آنها از وقتی که جنگل را ترک کردهاند شیوههای سنتی خود را از دست دادهاند. مبلغان به آنها آموزش دادهاند که از لباسها و غذاهای دنیای مدرن استفاده کنند. در حالیکه آنها پیش از این هیچ تصوری از پول نداشتند، این روزها وقت خود را برای گدایی در شهر میگذرانند.
یک مرد پنجاه ساله نوکاکی میگوید: “خیلی غمانگیز است که میبینم مردم ما روشهای خود را تا به این حد تغییر دادهاند. من حتی فکر میکنم که ما دیگر قادر به ادامه حیات در جنگل هم نیستیم. به نظر میرسد که در دنیای مدرن محکوم شدهایم.”
دولت کلمبیا در پاسخ به خطر انقراض این قبیله و قبیلههای مجاور آن، یک طرح حفاظت ملی را ارائه کرده است تا بطور قانونی از آنها حمایت کند. اما تعداد کمی از نوکاکیها به این اقدام خوش بین هستند و اغلب آنها میگویند برای چنین اقداماتی بسیار دیر است.
به گفته خاویر سانچز، مسئول هماهنگی این طرح، هدف تضمین بقاء آنهاست. اگر دولت اقدام فوری صورت ندهد، مسئول ناپدید شدن جامعه بومی کلمبیاست.
در همین حال نوکاک همچنان با چشمان مشتاق امیدوار است که بتواند به زندگی عشایری خود بازگردد. مونیکا می گوید:” اگر ما مدت طولانیتری اینجا بماینم، مردم ما بطور کامل شیوههای زندگی خود را از دست میدهند و به دور از زمینی که به آنها تعلق دارند، تنها خواهند مرد.”
منبع: http://www.guardian.co.uk