شمسان، روستایی که هست
انتشار عکس‌هایی از روستای شمسان در استان هرمزگان محرومیت باورنکردنی کپرنشینان این روستا را به تصویر میکشد. به گزارش آژانس عکس جام، در فاصله ۱۹۵۰ کیلومتری تهران روستایی وجود دارد که باور وجودش حتی برای خودمان نیز دشوار است. مسیری صعب العبور و جاده‌ای سنگلاخ و بی نام و نشان تنها راه ارتباط به این روستاست.
روستای شمسان در سردشت بشاگرد واقع در محدوده استان هرمزگان که در آغاز ورود چیزی جز ۱۲ کپر به عنوان چهاردیواری و تعداد کمی بز چیزی وجود نداشت. جمعیت روستا به ۴۰ خانوار می‌رسد. زمانی که از آنها جویای نامی میشدم از هویتشان تنها سند همان کلماتی بود که بر زبان بود و حتی عده‌ای تکه ورق و نوشته‌ای به نامه شناسنامه نداشتند و البته این نکته طبیعی به نظر می‌رسد هنگامی که آب و گاز و سرویس بهداشتی و حمامی وجود ندارد و اهالی باید برای نظافت به کوه ها و تپه‌های اطراف بروند.
تیر‌های برق تا یک روستا قبل آمادهاند هرچند تیر برقهایی خالی از جریان برق، روستایی که حتی رادیو آنجا موجی دریافت نمیکرد. آبهای موجود که از ذخیرهی باران سال پیش به صورت زه کش بوده، در زیر سنگها پنهان است و پر است از انگل و جلبک و خزه که تمام آلودگیها را به خود جذب می‌کند. به دلیل همین عدم بهداشت و امکانات عده‌ای از زنان در هنگام بارداری و وضع حمل جان خود را از دست میدهند.
هنرشان در بافت حصیر است و نواری تزئینی به نام خوس که گاه گاه آنها را به شهر برده و در عوض آن عدس و سیب زمینی میگیرند که غذای اصلیشان محسوب میشود.
کودکان باید برای تحصیل کیلومتر‌ها با جاده‌های سنگلاخ مبارزه کنند تا به مدرسه برسند. ارتباط از طریقه سیستم‌های مخابراتی در این روستا بی معنی است و حتی عدهی بسیاری از آنها از وجود نوع دیگری از زندگی یا وضعیت سیاسی، اجتماعی در دیگر نقاط ایران بیخبر هستند.
عکسها: احسان خانمحمدی
