المپیک لندن ۲۰۱۲: کودکان با دعوت به صلح به ورزشکاران خوشآمد می‌گویند
به ورزشکارانی که طی چند هفته آینده برای بازیهای المپیک ۲۰۱۲ وارد لندن میشوند با آرمانهای آیندهای صلحآمیزتر خوشآمد گفته میشود؛ این آرمان ها با رقص، موسیقی و یک “دیوار صلح” نمادین بیان میشود.
وقتی بزرگترین ورزشکاران جهان از هفته آینده به دهکده المپیک برسند تا برای آغاز مسابقات لندن ۲۰۱۲ آماده شوند با اجرای نمایش ویژهای که توسط نوجوانان اجرا میشود و نواختن سرود ملی و برافراشتن پرچم کشورها به آنها خوشآمد گفته میشود. اما شاید تکان دهندهترین بخش این مراسم پس زمینه آن باشد: یک “دیوار صلح” با عباراتی از سوی دانشآموزان انگلیسی که از آرزوها و آرمانهای خود برای یک جهان صلحآمیزتر گفتهاند.
به گزارش تلگراف، یکی از این عبارات به امی ویت ۱۶ ساله تعلق دارد. امی نوشته است: ” کار ورزشکاران چیزی بیش از رقابت است… آنها الهام بخش جهانی صلح آمیزترند.” این نوجوان میگوید که او و دوستانش امیدوارند ورزشکاران رقابتهای ۲۰۱۲ بتوانند در نقش الگوهایی برای جوانان و نوجوانان سراسر جهان الهام بخش آنها برای تلاش در جهت دستیابی به جهانی صلحآمیزتر باشند.
این ایده در واقع برگرفته از سنت صلح المپیک در یونان باستان است که طی آن امنیت سفر ورزشکاران برای رسیدن به محل مسابقات در المپیا تضمین میشد. این برداشت از مفهوم “صلح” با جنبش مدرن المپیک در سال ۱۹۹۶ دوباره احیا و در طول دوره بازیها تبلیغ شد.
جملههای امی در میان عبارات دهها دانشآموز مدرسهای دیگر توسط الانور رنی معمار لندنی این دیوار انتخاب شده است. ساختار نهایی دیوار در واقع ده ستون نمادین (توتم) ساخته شده از رزین قالبگیری شده است که او از آن به عنوان یک “زمینه نور” یاد میکند که ورزشکاران و بازدیدکنندگان دهکده المپیک از میان آن عبور میکنند.
خانم رنی میگوید: “جداره خارجی هر کدام از ستونهای نمادین صفحهای است که ورزشکاران میتوانند با جوهر نامرئی آنرا امضا کنند و به تدریج به لوحهایی حاوی نوعی تعهد شخصی به ارزشهای تجسم یافته در دیوار صلح مبدل میشوند. این امضاها در طول بازیها لایهای دیگر از انعکاس نور و سایههای شناور را خلق میکنند.”
امی که میخواهد در آینده مدرس تئاتر شود میگوید: “افتخار میکنم که کارهای من انتخاب شده و امیدوارم که برای ورزشکاران تاثیرگذار باشد. هر ورزشکاری یک داستان دارد و میتواند الهامبخش سایرین باشد.”
مراسم خوشآمدگویی در بدو ورود همه تیمهای ملی تکرار میشود. برای برخی از ورزشکاران شاید این تنها باری باشد که نواخته شدن سرود ملی و برافراشته شدن پرچمشان را در طول بازیهای المپیک میبینند. تئاتر ملی نوجوانان یک اجرای ویژه در آغاز مراسم دارد و ارکستر سمفونی لندن به رهبری فیلیپ شفرد نیز بیش از ۶۰ ساعت برای ضبط سرودهای ملی کشورهای حاضر در بازیها زمان صرف کرده است.
