الهام فخرایی//

پلاسکو فروریخت و این چند روز لابه‌لای تمام تب‌وتاب‌های لحظه‌به‌لحظه جامعه ایرانی برای شنیدن خبری از نجات جان آتش‌نشان‌ها و یافتن افرادی که زیر آوار مدفون شده‌اند، تحلیل‌های مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و… را شنیده‌ایم و در کنار تلاش بی‌وقفه، نمایشگری‌ها و مسئول‌نمایی‌ها را هم شاهد بوده‌ایم.

اما آنچه بیش از هرچیز نگران‌کننده است میراث به‌جامانده از ما برای کودکان است؛ دومینویی که پلاسکو فقط یکی از قطعات آن است و اگر برای ساختن اراده نکنیم، باز هم ادامه خواهد داشت. پرسش این است: در این میان ما به کودکان ایران چه داده‌ایم و از آنها چه خواهیم دید؟ این است که ضمن تایید و تاکید بر پیگیری و مطالبه ملی پلاسکو فهرست طولانی زیر را مرور می‌کنیم تا ما و مسئولان یادمان باشد در سال پیش رو چه باید کرد و پیگیر چه مطالباتی بود:

  • پرونده آزار جنسی و قتل کودکان
  • سوختن بچه‌ها در مدرسه
  • فروش نوزادان کارتن‌خواب
  • کودکان کار
  • حادثه قطار
  • رهاسازی بافت‌های فرسوده
  • خشکی تالاب‌ها و دریاچه‌های ایران
  • اسیدپاشی
  • خون‌بازی
  • بحران آموزش جنسی
  • فقدان قوانین حمایتی از محیط‌بانان
  • اختلاس‌ها
  • سوختن جنگل‌ها
  • تصویب قانون بهره‌برداری از جنگل‌های هیرکانی
  • پروژه‌های بدفرجام سدسازی
  • پدیده گورخوابی
  • نبود امکانات لازم آتش‌نشانی
  • ساختمان پلاسکو
  • و نبود پاسخگویی و اقدام و عمل مستمر و هدفمند!

     

در پایان؛ پلاسکو یکباره فروریخت، اما یکباره فرسوده نشد. پیش از اینکه ایران ویران شود، به فکر باشیم که علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد!

پی‌نوشت: فاجعه پلاسکو با فروریختن تمام نشد، که شروع شده است. در جامعه‌ای که هنوز برای کودکان کار و کارتن‌خواب و گورخواب و غیره‌اش کار مانده بر زمین فراوان است، نخواهیم که کودکان دیگری به این فهرست اضافه شوند.

پیشنهاد الفبا در این گام: حمایت پیگیر اقتصادی از خانواده‌های پلاسکو تا احیا.

 

عکس از محمد حسن‌زاده

(Visited 388 times, 1 visits today)