دختران کوچک براى همیشه کوچک باقى نمی‌مانند
مترجم: منیژه مؤذن//
لارى ناسار پزشک تیم ملى ژیمناستیک آمریکا و دانشگاه ایالتى میشیگان که بعضى از بهترین ورزشکاران آمریکا را معاینه کرده است، روز چهارشنبه هفته گذشته به ۴٠ تا ١٧۵ سال زندان به جرم آزار جنسى محکوم شد، حادثه‌اى که جامعه ورزشى آمریکا را شوکه کرده است.
ناسار ۵۴ ساله بقیه عمر خود را با حکم قاضى رزمارى آکوئیلینا پشت میله‌هاى زندان خواهد گذراند. «من حکم مرگ تو را امضا کرده‌ام.» این جمله را قاضى اکوئیلینا پس از اعلام حکم گفت. قاضى سخنرانى طولانى در ارتباط با عذرخواهى ناسار و چگونگى محاسبه حکم او ایراد کرد. او رو به ناسار گفت: «آنچه تو انجام دادى درمان نبود، پزشکى نبود، تو لیاقت این را ندارى که هرگز بار دیگر خارج از زندان راه بروى.» او همچنین از مسئولان ایالتى درخواست کرد در ارتباط با سال‌ها ادامه داشتن آزارهاى ناسار تحقیق کنند. او گفت: «براى برقرارى عدالت به قدرتى بیش از آنچه من توانایى انجامش را روى این صندلى دارم نیاز است.»
آنجلا پویلیاتس، وکیل مدافع ناسار را یک حقه‌باز بزرگ خطاب کرد. «آثار مخرب آنچه این متهم انجام داده است ابدى است، او یک دکتر حقه‌باز، دوست‌داشتنى و معروف بوده که از شهرتش براى جلب اعتماد این دختران استفاده کرده و بعد از آنها سوء استفاده کرده است.»
ناسار در مقابل دادگاه گفت که کلمات قربانیانش را تا پایان عمر فراموش نخواهد کرد. «سخنان شما در چند روز گذشته تأثیر عمیقى بر احساسات من گذاشته است.»
او پس از آن رو به سمت قربانیانش کرد و گفت: «من همچنین متوجه این هستم که درد و رنج من در مقابل رنج و آسیب روحى و عاطفى که همه شما تجربه کرده‌اید، بسیار ناچیز است.»
ناسار ۵۴ ساله در ٢٢ نوامبر متهم شناخته شد و اعتراف کرد که به عنوان پزشک تیم، دختران تیم را مورد آزار جنسى قرار داده است.
او قبل از این به جرم پورنوگرافى کودکان به ۶٠ سال زندان محکوم شده بود و سه پرونده دیگر در ارتباط با آزار جنسى در میشیگان دارد؛ دادستان از قاضى تقاضاى ۴٠ تا ١٢۵ سال زندان کرده است. قاضى به قربانیان ناسار اجازه داد به مدت ٧ روز اظهارات خود را در محضر دادگاه بخوانند. ناسار موظف بود به حرف‌هاى آنها گوش دهد.
«دختران کوچک براى همیشه کوچک باقى نمی‌مانند،آنها تبدیل به زنان قدرتمندى می‌شوند که برمی‌گردند تا دنیاى تو را روى سرت خراب کنند.»
این سخنان کایلى استفان یکى از دوستان خانوادگى متهم بود، به گفته وى ناسار در زمانى که او تنها ۶ سال سن داشته شروع به آزار او کرده است. کایلى اولین کسى بود که اظهاراتش را در دادگاه خواند. در حدود ١۴٠ زن این دکتر را متهم به آزار جنسى کرده‌اند. در بین آنها اسامى الى ریزمن، گبى داگلاس، مک کایلى مارونى و سیمون بیلز ژیمناست‌هاى المپیک به چشم می‌خورد.
به گفته دادگاه، ناسار به عنوان دکتر تیم، اعتماد دخترها و خانواده‌هایشان را جلب می‌کرده که به او اجازه انجام معایناتى را می‌داده که با سرپوش آنها به دخترها آزار می‌رسانده است.
«لارى فکر کنم حالا این را درک می‌کنى که ما، زنانى که تو بى‌رحمانه در طول سال‌ها آزار داده‌اى حالا یک نیروى بزرک هستیم و تو در مقابل ما هیچى نیستى.» این‌ها بیانات ریزمن بود. ریزمن در مصاحبه‌ای در ماه نوامبر اعلام کرد که در طول زمانى که در تیم المپیک ژیمناستیک آمریکا بازى می‌کرده است ناسار به او آزار رسانده است. «من خیلى مضطرب و نگران بودم که مردم چه فکرى خواهند کرد، من شست‌وشوى مغزى شده بودم تا باور کنم که حالم خوب است.»
بسیارى از قربانیان ناسار در مورد عوارض این آزارها در طول سال‌ها صحبت کردند. عوارضى همچون PTSD مشکلات خانوادگى، اضطراب، افسردگى، عدم اعتماد به مردان، شرم، احساس گناه، ترس از دکتر، و فکر خودکشى.
«من یک بچه احمق و بى‌فکر بودم تا زمانى که این اتفاق افتاد، بعد از آن انگار یک ابر همه‌جا را پوشانده بود، سایه این اتفاق روى همه زندگى‌ام افتاد و بر تمام رابطه‌هایم تأثیر گذاشت،» این‌ها سخنان لیندزى کر بود. جسیکا اسمیت رقصنده از حملات میگرنى وحشتناکى گفت که به سراغش می‌آیند.
«بعد از این حادثه من از حمله‌هاى میگرنى نادرى رنج می‌برم که هیچ دکترى نمی‌تواند به طور کامل درمان کند، نصف بدن من در زمان این حمله‌ها بی‌حس می‌شود، در زمان این حملات من نمی‌توانم صحبت کنم و تأثیرش ممکن است تا روزها ادامه داشته باشد. در کنار این‌ها من از اضطراب و بى‌خوابى شدید رنج می‌برم که باعث شده سلامتى روانى و جسمى خود را از دست بدهم.»
اولین ادعاى رسمى علیه ناسار در سپتامبر ٢٠١۶ مطرح شد، یکسال قبل از آغاز به کار کمپین Metoo. او در سال ٢٠١۵ از تیم ژیمناستیک آمریکا کنار گذاشته شد و پس از آن از دانشگاه میشیگان اخراج شد. در دسامبر ٢٠١۶ ناسار بازداشت شد و به دلیل داشتن ٣٧ هزار تصویر پورنوگرافى از کودکان مجرم شناخته شد و در ماه دسامبر به ۶٠ سال زندان محکوم شد.
بسیارى از قربانیان ناسار می‌گویند که به خانواده‌ها و مربیان از آزارهاى جنسى او گفته‌اند اما این قضیه ادامه پیدا کرده است. روزنامه دیتروید اعلام کرده که به ١۴ نفر از اعضا و کارکنان دانشگاه میشیگان در مورد رفتار ناسار در طول دو دهه اخطار داده شده بود اما کسى او را متوقف نکرده است.
«یک حقیقت ساده این است که اگر دانشگاه میشیگان، تیم ژیمناستیک و کمیته ملى المپیک به پرچم‌هاى قرمزى که در رفتار لارى ناسار وجود داشت توجه می‌کردند من هرگز او را ملاقات نمی‌کردم، توسط او معاینه نمی‌شدم و مورد آزار قرار نمی‌گرفتم.» این قسمتى از اظهارات مارونى است، در نتیجه این رسوایى بزرگ بروک لمن دکتر دانشگاه میشیگان و کیتى کلگز مربى تیم ژیمناستیک دانشگاه ایالتى میشیگان استعفا دادند.
ویلیام دو رئیس دانشکده پزشکى استرامپل به دلایل پزشکى در ماه دسامبر از سمت خود استعفا داد. رئیس تیم ژیمناستیک آمریکا استیو پنى در ماه مارچ استعفا داد. همچنین جان گدارک مربى تیم المپیک امریکا در سال ٢٠١٢ برکنار شد.
«من می‌دانستم کارى که او انجام می‌دهد آزار است، من این موضوع را گزارش دادم .» آماندا توماشو در اظهاراتش می‌گوید: «دانشگاه ایالتى میشیگان با گستاخى به من گفت که تفاوت آزار جنسى و معاینات پزشکى را نمی‌دانم!» اما آن میلر ١۵ ساله در یک سخنرانى احساسى و تأثیرگذار در این هفته گفت که بعد از پرونده ناسار، او و دیگر قربانیان متحد شده‌اند. «بهترین قسمت داستان من این بود که حالا دیگر می‌دانم که تنها نیستم، عالیجناب؛ ما تازه در آغاز راه هستیم.»
***